Acteren is een verslaving. Het is een staat van zijn die ik met niets anders kan vergelijken. Totaal in het moment, totale focus. Je beweegt je in een wereld waar waar alle afspraken bekend zijn. Alles ligt vast en tegelijkertijd vind je daarbinnen een enorme vrijheid. Die twee uitersten samen laten vallen, dat vind ik een geweldige uitdaging. Beheersen en loslaten, overgave en controle. In de loop van de jaren leer je je instrumentarium steeds beter kennen en beheersen. Dat hele scala van emoties, dosering, timing, kleur, personage, situatie, betekenis en belang kunnen bespelen, daar geniet ik van.

​

Ik ben een fysieke acteur, mijn hele lichaam is aan het werk als ik speel. Ik laat mijn lichaam voor mij werken en geef me daar graag aan over. Op het toneel kun je niets verbergen. Je bent open en kwetsbaar. Je moet durven naar je te laten kijken. Dat is altijd spannend maar die openheid verbind je ook met de toeschouwer. Ze kijken niet alleen naar jou, je laat ze met jou mee kijken, beleven. Als dat lukt heb je beiden een topvoorstelling.

​

De laatste jaren sta ik ook veel op toneel met kinderen en jongeren die zich aansluiten bij De Vrijstaat Theaterfamilie. Theater maken met meer generaties op de vloer is een nieuw cadeautje. Door gezamenlijk onderdeel te zijn van het creatieve proces leer je het ambacht in de praktijk, op de vloer en van elkaar. Als ik zie dat anderen net zoveel genieten van het spelen als ik, ben ik blij. Het is een mooie manier om je ervaring en kennis door te geven en te delen.